Οι ωραίοι έχουν χρέη...

Ο πατέρας του φίλου μου του Γιάννη ήταν μέλος του ΠαΣοΚ από το 74 που γύρισε από τη Γερμανία.

Άνοιξε μαγαζί στην Ελλάδα και επειδή έβγαζε κάποια χρήματα διέθετε καμπόσα στο κίνημα. Ο ίδιος έβαλε τα έπιπλα στη Νομαρχιακή Β' Πειραιά, τάιζε φοιτητές που προέρχονταν από επαρχία, έφερνε τη Μελίνα και τον Καψή στο σπίτι του και μαζεύονταν οι γείτονες και παρακαλάγανε να μπούνε μέσα να δούνε τους υπουργούς.

Φυσικά η επιχείρηση επτώχευσε μ'αυτές τις βλακείες που έκανε. Το 2002 πήγε να βρει έναν παλιό φοιτητή που γνώριζε από τη δεκαετία 70 και τον είχε σπίτι του και τον τάιζε για να μην πληρώνει ενοίκιο. Έγινε διευθυντής τράπεζας ο νεαρός μας. Ήθελε να τον παρακαλέσει για δάνειο. Όταν του είπε ποιος ήταν και του λέει "μπράβο ρε Γιώργο χαίρομαι για σένα", εκείνος απάντησε :

" Μη μου μιλάτε στον ενικό κύριε".

Τις προάλλες επισκέφτηκε τα γραφεία της Νομαρχιακής και κοίταζε με συγκίνηση τα έπιπλα του που ήταν ακόμα εκεί. Ένας τύπος του λέει :

"Θέλετε κάτι κύριε" ? "Όχι" του απάντησε και έφυγε.

Ο μπαμπάς του Γιάννη είναι πολύ ψύχραιμος. Ακόμα και τώρα που είναι ένα βήμα από τη φυλακή οικογενειακώς για τα χρέη του.

Α.Μ.