Η Ζάκυνθος ως παράδειγμα (και άλλοθι) αλληλεγγύης και αντιρατσισμού

"Στη Ζάκυνθο ο Γερμανός φρούραρχος ζήτησε από τον Δήμαρχο τον κατάλογο των Εβραίων του νησιού προκειμένου να τους οδηγήσει στο θάνατο. Ο Δήμαρχος κατέφυγε στον Μητροπολίτη ζητώντας τη βοήθεια και τη συμβουλή του και από κοινού επέστρεψαν στον Γερμανό αξιωματικό επιδίδοντάς του κατάλογο με δύο ονόματα: Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος και Δήμαρχος Ζακύνθου Λουκάς Καρρέρ. Ο Μητροπολίτης δε διακήρυξε ότι «Αν εκτελεσθεί η εκτόπιση θα πάω με τους Εβραίους να μοιραστώ τη μοίρα τους». Αμέσως μετά οι Έλληνες Εβραίοι φυγαδεύτηκαν στα απομακρυσμένα χωριά του νησιού και σώθηκαν όλοι."

Αυτό είναι ένα από τα περιστατικά που επικαλείται η εκκλησία για να αντικρούσει τις κατηγορίες περί ρατσισμού που μας προσάπτουν για την τήρηση του απαράδεκτου εθίμου του καψίματος του Ιούδα που γίνεται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας κάθε χρόνο τη Μεγάλη Παρασκευή. Ως πότε όμως θα κρατήσει αυτό το άλλοθι;