Το "ιδιώνυμον" του Καραγκιοζοπαίχτη

Με αφορμή την αναχώρηση του μεγάλου λαϊκού μας καλλιτέχνη Ευγένιου Σπαθάρη για το τελευταίο του ταξίδι

«…Ο Καραγκιόζης είναι πολύτιμο στοιχείο της λαϊκής μας πολιτιστικής παράδοσης. Ένα κράτος που θα ήθελε να λέγεται πραγματικά εθνικό, θα ένιωθε το χρέος να προστατέψει και να αγκαλιάσει και να προσπαθήσει να συντηρήσει αυτή την παράδοση. Μα το νεοελληνικό κράτος όχι μόνο δεν έκανε αυτό το πράγμα, μα στάθηκε πάντα ο πιο αμείλιχτος, ο πιο λυσσαλέος διώκτης του Καραγκιόζη. Οι σελίδες των απομνημονευμάτων του Σπαθάρη είναι γεμάτες από τέτοια περιστατικά. Τους καραγκιοζοπαίχτες μπορούσε οποιαδήποτε ώρα και στιγμή να τους κυνηγήσει, να τους κακοποιήσει, να τους κλείσει στο μπουντρούμι ο πρώτος τυχόν χωροφύλακας. Και γι’ αυτό ήταν όλοι τους διπλοί ήρωες: ήρωες της ταπεινής μα μεγάλης τέχνης τους, που ανταμειβόταν μόνο με το ανοιχτόκαρδο γέλιο του λαϊκού κοινού τους, κι ήρωες του επαγγέλματός τους, που ανταμειβόταν με την κακομεταχείριση και την αυθαιρεσία των κρατικών οργάνων. Κι από τους πρώτους μέσα στους πρώτους αυτούς ήρωες, ο Σωτήρης Σπαθάρης!»

Απόσπασμα από άρθρο του Κ. Πορφύρη που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα ΑΥΓΗ στις 14 Ιαν. του 1960- αρ. φ. 2170, σ.2. (περιέχεται στο βιβλίο "Κ Πορφύρης Κείμενα για τον πολιτισμό την ιστορία και την πολιτική" του Μουσείου Μπενάκη, Αθήνα 2008