ΠΡΕΒΕΔΟΥΡΟΣ

«Πάντα Φράγκος Πρεβεδούρος και ποτέ ένας Κεριώτης»,
ήταν το παράπονό τους, η μεγάλη αθλιότης.

Από το Κερί στη Χώρα, Πρεβεδούρο για να δούνε,
κατεβαίνουνε σαράντα, το παράπονο να πούνε.

Μʼ όρντινο του Πρεβεδούρου, σε μικρό νησί τους κλείνουν,
(«Βόϊδι» το όνομά του), να σκεφτούνε τους αφήνουν.

Δεν θα βγούνε αν δεν πάρουν, την απόφαση μʼ ευθύνη,
και καινούργιος Πρεβεδούρος, κάποιος απʼ αυτούς να γίνει.

Πονηρεύτηκε ο ένας και ξεφεύγει κολυμπώντας,
μα τους άλλους τους κρεμάσαν, να φοβίσουνε τους ζώντας.

Σε ανάμνηση εκείνων, πήρε ονομασία νέα,
«ίζολα ντι τρέντα νόβε» (νήσος των τριάντα εννέα).

Την εκδίκησή τους πήραν, κι ας περάσανε οι χρόνοι,
έκατσε ένας Κεριώτης στης Ζακύνθου το τιμόνι.

Ίσως είναι εκείνου γόνος, που κατάφερε να φύγει,
ο Νομάρχης-Πρεβεδούρος, που του αρέσει το κυνήγι.

Δύ-στιχος