Έφυγε η Σαν Παπιέ με τιμές «Εχθρού του Κράτους»....

Από το Σάββατο το πρωί, 8 του Μάη, η Σαν-Παπιέ, το παπάκι μας, η παπίτσα μου, κολυμπάει στις λίμνες των δικών της ανεξούσιων παραδείσων.
Δύο μήνες μετά από μια δύσκολη γέννα με καισαρική, η κόρη μου έφυγε τραγικά απότομα στα έξι της χρόνια (τοξίκωση του ήπατος, αιμόλυση και εγκεφαλική αιμορραγία), αφήνοντας σε μένα το θρήνο και την ανατροφή των τριών κουταβιών της, της Πέτρας, του Λούμπεν και του Γίγαντα. Η κόρη μου βγήκε νωρίς στο δρόμο, συμμετέχοντας από το 2006 σε πορείες και δράσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, γιατί η μητέρα Γλύκα είχε πλέον μεγαλώσει και εγώ είχα φάει φρίκη από τις κρότου-λάμψης και τα χημικά.

Όταν, το Δεκέμβρη του 2008, η δολοφονία του Αλέξανδρου άνοιξε την κερκόπορτα και μια στρατιά εξεγερμένων, ασεβών προς την εξουσία, άθεων της καταναλωτικής πίστης και εξόριστων του καπιταλιστικού παραδείσου, ξεχύθηκε στους δρόμους της βασιλεύουσας της εκμετάλλευσης, της καταστολής και της κανονικότητας, η Σαν-Παπιέ ήταν δίπλα τους προσθέτοντας μια αντικαταθλιπτική διάσταση στην όξυνση του κοινωνικού-ταξικού ανταγωνισμού.

Στη γενική απεργία της Πέμπτης 5 Μάη, η Σαν-Παπιέ κατάφερε να φτάσει μέχρι την είσοδο της Βουλής με το πανό της στέλνοντας τόσο στην ίδια τη Βουλή όσο και στους άλλους οίκους της ανοχής μας το τελευταίο της μήνυμα : ότι η «ευελιξία» δεν είναι προνόμιο μόνο των αφεντικών!
Το παπάκι τάφηκε δίπλα στη γιαγιά Γλύκα με τιμές «Εχθρού του Κράτους».
Εκάβη

indymedia