Λεξικό της κρίσης- Σπρεντς (spreads)

Η οικονομική κρίση έχει κάνει διαδεδομένες λέξεις τις οποίες πριν δεν τις πολυχρησιμοποιούσαμε ή και ακόμα και δεν τις είχαμε ακούσει· και από την άλλη φαίνεται να τείνει να μεταβάλει το θεμελιώδες σημαινόμενο κάποιων άλλων λέξεων. Χαρακτηριστικά: σήμερα, όταν ακούει κανείς για φούσκα δεν την συνδέει με τις σαπουνόφουσκες, ούτε με την -σαν μικρό πεπόνι- λαστιχένια κατασκευή που υπήρχε στα χειροκίνητα πιεσόμετρτα κλπ. Αντιθέτως, σήμερα φούσκα, εάν έχω καταλάβει καλά, είναι η παράλογη αύξηση της αξίας μετοχών κλπ, προσδοκώντας ότι οι αναφερόμενες επιχειρήσεις θα έχουν αφάνταστα κέρδη και η απότομη κατακρήμνισή τους και απαξίωσή τους, όταν αρχίζει η συνειδητοποίηση ότι (για άλλη μια φορά) δεν βρέθηκε η “αείζωος κότα με τα χρυσά αυγά”.

Μια από τις λέξεις, που ακούγονται τώρα τελευταία πολύ συχνά, είναι η λέξη σπρεντς (spreads). Εάν έχω καταλάβει καλά είναι η απόκλιση, η διαφορά, π.χ τα σπρεντς μεταξύ επιτοκίων δανεισμού και καταθέσεων. Τα σπρεντς, που είναι τώρα στο επίκεντρο είναι αυτά μεταξύ των ελληνικών και γερμανικών επιτοκίων δανεισμού. Καθώς η Ελλάδα θεωρείται επισφαλής χώρα τής δανείζονται λεφτά με μεγαλύτερο επιτόκιο αποπληρωμής από αυτά που δανείζονται στην Γερμανία (τώρα εδώ που τα λέμε αυτό μού φαίνεται παράλογο, μα αυτός που έχει το πρόβλημα δεν θα έπρεπε να έχει ευνοϊκότερους όρους, ώστε να μπορέσει να “ξελασπώσει” προς όφελος του ιδίου και των πιστωτών του; ). Τα γερμανικά επιτόκια δανεισμού θεωρούνται, λοιπόν, η βάση και η σύγκριση γίνεται στο πόσο απέχουμε από αυτά. Εάν η Γερμανία δανείζεται π.χ με Χ (την μονάδα βάσης) και η Ελλάδα με Χ+200 μ.β είναι προφανές ότι τα επιτόκια δανεισμού είναι 200 μ.β πάνω από τα γερμανικά. Εάν έχω καταλάβει καλά 1 μ.β ισούται με 0,01%, άρα 100 μ.β είναι 1%. Έτσι στο συγκεκριμένο παράδειγμα 200 μ.β σημαίνει ότι δανειζόμαστε με επιτόκιο δανεισμού 2% πάνω από το γερμανικό.

Τώρα γιατί “μονάδες βάσης” και όχι “τόσο τοις εκάτο”; Μπορεί να υπάρχουν διάφοροι λόγοι. Ένας από αυτούς, όμως, νομίζω ότι είναι και η επιθυμία διάκρισης των οικονομολόγων. Δεν γίνεται να τα ξέρουν όλοι όλα! Κάθε τομέας έχει τους ιεροφάντες του! Δεν μπορεί η plebs να ξέρει την ιερή μυστική γλώσσα!

Μιας και βρεθήκαμε στην χώρα της γλώσσας υπάρχει κάτι, που δεν μού αρέσει. Επειδή στα αγγλικά ο πληθυντικός του spread είναι spreads, αυτό δεν σημαίνει ότι ακολουθούμε το αντίστοιχο υπόδειγμα στην ελληνική. Το αφήνουμε ενικό και πληθυντικό το ίδιο. Αντιστοίχως είναι άκομψο για την γλώσσα μας να λέμε “αγόρασα δύο σιντίς”. Είτε το αφήνουμε άκλιτο, είτε λέμε “αγόρασα δύο σιντιά”, το οποίο μπορεί να μοιάζει λίγο κάπως, αλλά σίγουρα είναι φυσικότερο στην γλώσσα μας.

πηγή